Heb ik ADHD of niet?

Af en toe wordt me gevraagd aandacht te besteden aan een boek of een website of andere dingen. Het heeft natuurlijk allemaal te maken met ADHD. Vaak doe ik hier niet aan mee, maar soms wel. Omdat ik vind dat het dan een echte positieve bijdrage levert aan de ontwikkeling van je kind.

En soms weet je even niet waar je moet beginnen ... Thuis is je kind onrustig, maar je hebt er niet echt last van. Het wordt pas anders als het anderen er iets van gaan zeggen en er iets van vinden. De onzekerheid slaat toe. Mijn kind? Nee toch? Echt niet, hij/zij kan thuis zo leuk spelen, uren met een spel bezig zijn of met lego spelen, de poppen aankleden, etc. Nee hoor, mijn kind heeft geen ADHD.

Toch blijft de onzekerheid knagen en wat dan? Hoe nu verder? Want direct aan onderzoek beginnen vind je een stap te ver. Nou, kijk dan eens op deze site, misschien helpt het je verder. Bevestigt dit wat je eigenlijk al weet, maar nog niet aan wilt. Of juist niet ...

Via wooki.nl kunt je op een leuke manier producttesten doen. Ze zijn nog niet zolang bezig en hebben al plusminus 50 testen die bezoekers kunnen maken. Zo hebben ze onder andere medische testen, testen voor baby's en kinderen en muziektesten. Via deze test kunnen bezoekers op een eenvoudige manier een indicatie krijgen of ze ADHD hebben of niet. De test is 100% gratis en er worden geen inloggegevens o.i.d. gevraagd. Verder is deze test gericht op zowel kinderen als volwassenen en worden ook vormen als ADHD gecombineerd, ADHD alleen concentratie gericht en ADHD gericht op hyperactiviteit herkent.

Dit is de ADHD test: https://www.wooki.nl/adhd

Succes!

Presteren onder tijdsdruk ... het blijft een dingetje

Eigenlijk weet ik niet goed of het een adhd dingetje is, maar presteren onder tijdsdruk is erg moeilijk voor onze man. Hij kan zich daar van te voren erg zenuwachtig voor maken en tijdens de toets moet er dan ook niets mis gaan, maar ja laat dat nou wel gebeuren met de moderne techniek van vandaag ... geef mij maar gewoon papier.

De rekentoetsen op de middelbare school zijn verplicht, want de overheid heeft besloten dat we massaal weer uit ons hoofd moeten rekenen. Nu is daar niets mis mee, maar je kunt ook dooslaan ... je hebt rekenwonders en je hebt mensen die dat zijn met een rekenenmachine .... :)

Nog een kwartier ... gelukkig dan moet zoonlief de toets wel af kunnen krijgen. Voor elke toets heb je een half uur. Als dat half uur voorbij is, moet de toets af zijn. Zo niet dan mag je hopen dat je zo'n beetje bij de laatste vraag was en de rest goed hebt, anders moet je hem nog een keer doen.

Dacht ik dat alleen de moderne techniek je in de steek kon laten, nee je hebt ook nog zoiets als een simpele schoolbel die roet in het eten kan gooien. Ik denk dan ga niet met een toets beginnen als je niet genoeg tijd hebt in de les. Ships en nu, de stress loopt op, want terwijl zoonlief aan de leerkracht vraagt of hij dit ook op kan slaan tikt de tijd gewoon door. Nog maar 11 minuten voor de laatste paar vragen .... Hij moet hem afmaken, anders is hij alles kwijt en moet hij opnieuw beginnen.

Volgende probleem, wifi doet het niet meer. Zoonlief in tranen, want die tijd tikt gewoon door ... nog maar 9 minuten voor de laatste paar vragen. Helemaal gestrest natuurlijk, dit is echt niets voor hem. De leerkracht krijgt wifi weer aan de praat en zoonlief kan weer door. Tot zijn grote opluchting haalt hij ook nog de toets.

Maar ... bleef het maar bij die ene toets. Vandaag heeft zoonlief een rekenrepetitie ... precies ... onder tijdsdruk. Hij kon er maar moeilijk van slapen. Mijn advies voor hem was, zeg het maar gewoon eerlijk tegen de leerkracht dan kan hij een oogje in het zeil houden. En de mentor weet het ook. Als het echt niet lukt gaan ze op zoek naar een andere oplossing. Niet veel later is hij in slaap gevallen.

Maar zijn moeder is vandaag behoorlijk nerveus! Als hij zich nu maar niet al te druk maakt, want hij kan het wel!

Organiseren en adhd, gaat dat samen?

Hoe gaat dat eigenlijk? Organiseren met een hoofd vol … nou niet!

Van te voren werd ons door de zorgcoördinator op het hart gedrukt zoonlief aan de hand mee te nemen met het organiseren van het huiswerk en het maken van de planning. Dat hebben we goed onthouden.

Waar begint die planning dan? En waar begin je dan precies mee.

Inpakken van de tas

Dat begint bij het inpakken van de boeken voor de dag. De boeken van het eerste vak vooraan, daarna volgt het tweede vak, etc. Heb je het vak gehad? Dan doe je ze achteraan. En zo hou je de volgorde er in. En dus het overzicht.

Organiseren van het huiswerk

Omdat het systeem voor het huiswerk nog niet helemaal werkte, schreef hij eerst alles op een A-4tje. Als je het kunt lezen wat je hebt opgeschreven werkt dat uitstekend, maar als je slordig schrijft moet je goed kijken en nadenken wat de docent ook alweer gezegd had. Gelukkig heeft zoonlief een prima geheugen … want van zijn handschrift kan ik niets maken. J

Afspraak voor huiswerk maken is:

• 30 minuten knallen, 10 tot 15 minuten afleiding, 30 minuten knallen, 10 tot 15 minuten rust. Want twee uur achter elkaar knallen is echt teveel gevraagd! Dat kan hij niet volhouden. ‘Dat is echt vreselijk saai mam.’

• Leren en maakwerk goed afwisselen. Heb je een half uur geleerd, het volgende half uur ga je iets maken. Dat werkt goed is en is niet saai. Steeds achter elkaar leren is ook een opgave.

Medicatie

Het is best een beetje spannend. Gaat hij op tijd zijn medicatie nemen tussen de lessen door of vindt hij het maar zo zo. Hoe vinden de leerkrachten dat het gaat en hoe vind hij het zelf gaan? Tot nog toe is hij het een of twee keer vergeten en heeft uit zichzelf aan de leerkracht gevraagd of die er last van had. Gelukkig niet, maar zei ik: ‘Geen reden om het dan maar niet meer te slikken, het gaat tenslotte ook om je concentratie.’ Tot nog toe hebben we niets terug gehoord over zijn gedrag lees onrust in de klas. We gaan er dus maar vanuit dat zolang we niets horen dat het goed gaat.

Driekwart jaar geleden

We zijn inmiddels driekwart jaar verder ... In die tijd had ik genoeg op kunnen schrijven om te delen met mensen met dezelfde gedachten en problemen. Om de herkenbaarheid te vergroten en een glimlach op je gezicht te toveren. Het is zo verrekte moeilijk aan anderen uit te leggen hoe je leven met een kind met adhd er uit ziet. Dat het wel degelijk anders verloopt dan mensen verwachten. Het gezapige leventje is vaak minder gezapig dan men denkt. Je hebt toch een ontzettend leuk, hartelijk, spontaan en lief kind. Beetje druk en praat hard, maar verder, wat is het toch een heerlijk joch! En dat is ook zo!

Maar de tijd van 'naar welke school ga ik', de 'echte' CITO, het afscheid nemen van groep acht en je voorbereiden op het voortgezet onderwijs is een periode waarin veel gevraagd wordt van ons mannetje. Hij heeft zich er buitengewoon goed doorheen geslagen, maar het vraagt aanpassingsvermogen van het hele gezin. Want stuiteren heeft effect op iedereen. Iedereen ziet het en iedereen gaat er in mee. Totdat de koek op is ... :)

We zijn stuiterend van het besluit over de nieuwe school naar de CITO gegaan, van de musical naar het verrassingsafscheid door de ouders tot aan het werkelijke afscheid nemen van school.

De zomervakantie besteedt aan het voorbereiden op het voortgezet onderwijs. De laatste week was erg moeilijk voor hem. Moeilijk slapen met een hoofd vol van ... wat staat me te wachten.

Een goede voorbereiding is het halve werk:

1. heeft de school een pluspunt? Een zorglokaal waar je kind met adhd etc. altijd terecht kan.
2. welke aandacht krijgt mijn kind? Zoals, welke voorzieningen zijn er? Kunnen de toetsen buiten de klas worden gemaakt, wordt bij huiswerk geholpen? Kan een kind de dag starten op het pluspunt. Kan mijn kind pauze houden in het pluspunt.
3. een gesprek aangaan met de zorgcoördinator en duidelijk aangeven welke voorzieningen je kind nodig heeft. Daar ga je samen naar op zoek. In ons geval krijgt zoonlief een keer in de drie weken een gesprek met de zorgcoördinator. De cijfers worden goed in de gaten gehouden om te zien welke voorzieningen mijn kind mogelijk nog meer nodig heeft.
4. korte lijntjes met het onderwijs zijn heel goed. Kijk goed of de school die korte lijntjes ook hanteert.
5. wat ook helpt is dat een klas niet te groot is. 

Wat ook belangrijk is, is dat je kind zijn/haar hoofd kan leegmaken. Dat kan door veel te bewegen. In ons geval moet ons kind veel fietsen. Zijn hoofd is al leeg zodra hij na een uur fietsen weer thuis komt. Zo begint hij dus ook ...

Drie ADHD-ers in een ruimte en je hebt ...

Zet drie ADHD-pubers-in-wording in een ruimte en hebt een hoop ... herrie. Want zachtjes praten is er eigenlijk niet bij. Alledrie willen ze wat zeggen en snel ook. Alle drie denken ze snel maar komen de gedachten die ze hebben er niet altijd even snel uit. Dat worden dus een hoop ehs en ahs en lekker schreeuwen, want als je teveel ehs en ahs zegt duurt het te lang voor de ander en gaat die ermee vandoor. Dat wordt niet altijd gepikt en als je nou net even wat harder praat dan de ander krijg je de aandacht wellicht weer terug. En op deze leeftijd ben je het natuurlijk niet altijd met elkaar eens en wordt er volop geredetwist, wat ook met een hoop geluid gepaard gaat.

Maar deze herrie is niet altijd kommer en kwel. Het is een genot om naar de kijken. Deze mannen zijn vooral spontaan, vrolijk en gehaaid en houden elkaar scherp. Tuurlijk als je een hele middag met deze jongens, die een plek in de wereld aan het ontdekken zijn en in willen nemen, in een ruimte zit is het een verademing als ze weer uiteen gaan. En dat is maar goed ook, kunnen die hoofden weer even leeg worden ... en is er weer ruimte voor iets nieuws wat ongetwijfeld hun aandacht zal trekken.