Een tic? Wat doe je er aan?

Veel kinderen met ADHD hebben een tic. Niet een, maar vaak wel meer dan een. In de meeste gevallen is dat geen enkel probleem. Geen aandacht aan besteden dan gaat het van zelf wel over, groeien ze er ook overheen. Maar soms is een tik zo irritant dat het moeilijk wordt er geen aandacht aan te besteden. De vraag is ook of dat het beste is.

Moet ik aandacht aan zijn tic besteden of moet ik het juist negeren? Ik weet nog dat ik ze vroeger ook had en er inmiddels overheen ben gegroeid. Er werd destijds geen aandacht aan geschonken. Althans voor zover ik me kan herinneren.

Zoonlief heeft inmiddels zoveel tics die goed zichtbaar zijn, dat we het gevoel hebben hier iets mee te moeten doen. Nu zien wij het alleen, maar straks op school wordt hij er mee gepest. Zoonlief kucht, overstrekt zijn armen en benen, hij beweegt zijn gezicht, zijn ogen en buigt zijn handen. Dit gebeurt het meest in stessvolle tijden.

Dat kuchje, is een enkel kuchje, meer niet. Maar dat gebeurt zo vaak in korte tijd dat het inmiddels lichtelijk irritant is geworden. Daarnaast is het ook nog eens slecht voor zijn keel. Zoonlief praat niet zo duidelijk omdat hij nogal schor praat. Hij gebruikt namelijk bij het praten zijn keelspieren. In zijn hoofd gaat het allemaal zo snel dat hij dat er niet met die snelheid uit krijgt, waardoor hij met regelmaat struikelt over zijn woorden. Ook dit is niet geheel vreemd in ADHD-land.

De therapeut adviseerde een tegentik te bedenken. Bij kuchen is dat bijvoorbeeld slikken. Ik was dus al op de goede weg. Al een tijdje zeg ik tegen zoonlief dat hij moet drinken zodra hij een kuch voelt aankomen. De tegentik bij het overstekken van zijn armen is het buigen van zijn armen.

Binnenkort gaan we in gesprek met de therapeut. We hebben het gevoel dat we er nu teveel aandacht aan besteden, waardoor het alleen maar erger wordt.

Wat doe jij? Heb je tips of trucs?