Hoezo inlevingsvermogen?

De avondvierdaagse komt er aan. Beide kids willen daar graag aan meedoen. Vooral vanwege de laatste avond! Naast dat het heel gezellig is zien de kids uit naar de bergen snoep die ze ontvangen.

Al twee jaar nemen wij het beste vriendje van zoonlief mee. Hij woont op een boerderij. Het is dan best heen en weer sjeesen om vriendlief op tijd aan de start te krijgen en dus nemen wij hem onder onze hoede.

Dit jaar ben ik er niet echt aan toegekomen iets af te spreken. En af en toe is het goed het initiatief bij de ander te leggen in plaats van alles maar te regelen. Soms regelt het zich vanzelf wel. En ja dat gebeurt ook nu.

Ik kom tot de ontdekking dat vriendlief de eerste avond met iemand anders meegaat. Diep van binnen ben ik best een beetje teleurgesteld. Met name voor zoonlief, die het heerlijk vindt om met z’n beste vriend op stap te gaan. Het loopt nu zo en dus lijkt het me goed me er niet mee te bemoeien.

Toch kan ik het niet nalaten aan zoonlief te vragen wat hij er nu van vindt dat vriendlief met iemand anders meeloopt. Hij vindt het best wel jammer. ‘Had je hem willen vragen dan?’ ‘Nee, zegt zoonlief, hij moet ook de vrijheid hebben om te kiezen.’

Hier slaat moeder even stil van. Een les van zoonlief. En een goede ook!