Een compliment van de meester!

Als de dag van gisteren herinner ik mij de Sinterklaas- en Kerstperiode van vorig jaar.  Vol spanning en onzekerheid manoeuvreerde zoonlief zich door deze drukke tijd. Dat ging gepaard met  onrustig en licht ontvlambaar gedrag. Een ruzietje was er zo. Niet alleen thuis, maar ook op school was dit gedrag zichtbaar!

We hebben er dan ook heel bewust over nagedacht hoe we deze maand tegemoet moesten zien en ons de vraag gesteld: Hoe kunnen we ervoor zorgen dat het sinterklaasfeest minder spannend wordt ook al geloof ik er niet meer in?

We hebben overleg gehad met meester. Hij vertelde dat hij het loodjes trekken goed voorbereidde. Wat wij anders konden doen dan vorig jaar was, zodra zoonlief met het loodje van school thuis kwam we gelijk cadeautjes kochten, zodat dat uit zijn hoofdje was. En dat hebben we dan ook gedaan.

Naar het sinterklaasjournaal taalde hij niet en hebben we dan ook niet aangemoedigd. We hebben het er zo weinig mogelijk over gehad, maar wel duidelijk afspraken gemaakt zodra hij zich zorgen ging maken. Zoals, wanneer maken we de surprise? Daar spraken we dan ook een dag voor af, zodat hij dat uit z’n hoofd kon zetten. We gaven hem alle ruimte om zijn spanning kwijt te kunnen en dat ook woordelijk naar ons te uiten. En dat deed hij ook. Hij kon uitstekend aangeven wanneer hij last had van spanning. Daar spraken we over en droegen mogelijk oplossingen aan.

En nu? Hoe zijn we erdoorheen gekomen? Vandaag sprak ik de meester. Hij vroeg me hoe het met zoonlief ging.  ‘Geweldig!’, zei ik, ‘Hij heeft zich er niet eerder zo goed doorheen geslagen!’  Ook de meester vond dat zoonlief het heel goed deed op school! Toen ik zoonlief na het sinterklaasfeest ophaalde van school hoorde ik meester zeggen: ‘Ik ben trots op je.’

Ik glom van trots en zit nog steeds op dat wolkje!