Een topcijfer

Gespannen loop ik voor het keukenraam heen en weer. Het is half vier, hij zou inmiddels wel thuis moeten zijn. Dit helpt niet echt. Ik loop bij het raam vandaag en ga iets doen. Niet veel later sta ik weer voor het raam, maar ook dan zie ik zoonlief niet voorbij komen fietsen. Mijn geduld wordt aardig op de proef gesteld.

Net als ik weer weg wil lopen komt zoonlief aangefietst. Aan zijn gezicht kan ik niet zien of het goed is gegaan. Hij kijkt gewoon, niet blij, maar ook niet boos. Wat dat te betekenen heeft weet ik niet. Vol verwachting loop ik naar de achterkant van het huis en sta voor het raam als hij het tuinhek opendoet. Dan nog zegt hij niets. Hij heeft niet in de gaten dat ik vol verwachting op zijn cijfer sta te wachten.

Ik kan me niet meer inhouden en vraag: ‘En?’ Dan komt zoonlief los. Hij heeft maar een 8,5 gekregen en is behoorlijk teleurgesteld. Ik ben meer dan blij voor hem, maar zoonlief vindt het niets. ‘Maar, zeg ik, ‘als het een negen was geweest, was je ook niet tevreden, want dan had je gerekend op een 9,5 of niet?’

Hij is boos op een van de jongens uit de klas die een stom punt naar voren bracht. ‘Mam, hij zei dat ik te hard praatte en hij me daardoor niet goed kon verstaan. Dat is toch belachelijk.’ Ik kan niet anders dan toegeven dat dit een lichtelijk onhandig opmerking is. ‘Hij bedoelde vast dat je nasaal klinkt, omdat je zo verkouden bent, maar wist dat waarschijnlijk niet goed te benoemen.’, geef ik als antwoord. ‘Dan moet hij dat toord.  nasaal klinkt, omdat je zo verkouden bent, maar wist dat waarschijnlijk niet goed te benoemen.ch zeggen en niet dat ik ter hard praat en hij het niet kan verstaan. Hij is toch niet doof?’

Het is beter dit punt te laten rusten en me toe te spitsen op zijn topcijfer. Ik ben trots op hem en de beoordeling liegt er niet om! Hij doet alles uit zijn hoofd, heeft geen papiertje nodig. Maar de boekbespreking had 10 minuten moeten duren i.p.v. 7 minuten.  Dat had zoonlief ook gezegd, maar ik had het idee dat hij daar wel aan kwam. Alleen had meester de vragen die zoonlief de klas stelde niet meegerekend. Ach … wat geeft het, met zo’n cijfer niets te klagen vind ik.

Op naar het werkstuk en zijn spreekbeurt, maar nu eerst volop in de cito …