Nogmaals een bevestiging

Het is vlak voor de vakantie en midden in de Citoperiode als ik een mailtje van de meester krijg. Zoonlief heeft een teleurstellend cijfer gehaald voor de taaltoets waardoor zijn cijfer wat wegzakt. Ik reageer meteen door aan te geven dat zoonlief de laatste dagen opziet tegen de toetsen, omdat de cijfers wat tegenvallen. Hij is onrustig en praat er over. We merken dat zoonlief het prima weet, maar erg slordig en onrustig is in wat hij opschrijft. Ik stel voor even bij elkaar te komen.

De volgende middag als ik bij de meester aan tafel zit geeft hij meteen aan dat hij heeft geconstateerd dat zoonlief last heeft van Citoctress. Dit is een zorgpunt en zal naar de volgende leerkracht worden gecommuniceerd. Ahhh hij ziet het dus ook! Wat wij al jaren zien is nu door de leerkracht geconstateerd en wordt meegenomen naar het volgende toch wel cruciale jaar!

Ook wij moeten hier iets mee. We gaan binnenkort met de kinderarts in overleg wat we hiermee aan moeten. We willen zoonlief eigenlijk niet wéér op een of anders  antistress-, weerbaarheids- of zelfvertrouwencursusje doen, want daar heeft hij inmiddels zijn buik van vol! Er moet toch iets anders zijn wat we hem zouden kunnen meegeven?

Zoonlief heeft de toets over mogen maken en haalt een prachtig cijfer! En ondanks alle stress heeft hij mooi een mooi rapport meer naar huis genomen! De vakantie zijn we met veel plezier ingegaan!