Daar zitten we weer. Samen in de auto op weg naar het onderzoekscentrum. Hij is zo blij dat de dag op school goed verlopen is en dat hij zonder vragen zijn opdrachten heeft kunnen maken. En ik ben ook blij, omdat hij zo blij is. Ik verbaas me over mezelf. Zo blij als ik ben voor mijn eigen kind.
Uit de gesprekken die we met ‘onze’ therapeut hebben gehad komt steeds naar voren dat zoonlief onzeker is en faalangstig. En dat het goed is hier ook iets mee te doen. Daarom heeft ‘onze’ therapeut contact gezocht met het onderzoekscentrum en daar een specifieke vraag neergelegd. Zij konden één op één begeleiding geven en ingaan op de vraag.
Zoonlief is er erg op gericht alles goed te doen. Maar zodra hij iets niet weet of anders gaat dan hij in gedachten had, haakt hij af. Gooit hij er gelijk uit dat hij het toch niet kan, dat hij dom is of een idioot. Ook door tijdsdruk schiet zoonlief in de stress en dus kijkt hij liever niet naar wat er van hem wordt verwacht, maar wil hij meteen vragen wat hij moet doen. Want stel dat hij zijn opdrachten niet afkrijgt …
Dit eerste uur was vooral gericht op zijn gevoelens. Wat betekent boos, blij, verdrietig en bang. Zijn er nog andere gevoelens? En hoe doe ik als ik deze gevoelens heb? Kortom het ontdekken van deze gevoelens en er uiting aan geven.
Hij heeft ook een huiswerkopdracht meegekregen. Wat vindt ik leuk, wat vindt ik moeilijk en waar wordt ik zenuwachtig van. Ik ben benieuwd wat hij gaat opschrijven!
11 opmerkingen:
Altijd best verrassend wat daar uit komt...
Wat 'n spannende opdracht.
Ik ben even kwijt: hoe oud is je zoon? (ivm deze opdracht)
Hoi Gerda,
Wat heerlijk he, als je kind weer eens blij kan zijn omdat een dag zo goed is verlopen. Natuurlijk ben je dan zelf ook blij! Pittige sessies komen er dus nog aan, maar wat heerlijk dat er zoveel werk van wordt gemaakt. Ik hoop dat er voor je zoon nog heel veel blije dagen zullen volgen...
Lieve groet,
Mirjam
Inspannende opdracht. Die doe je toch zelf ook even hè?
Heel herkenbaar die gevoelens en faalangst. Wij worstelen er ook mee hier. Hoe ga je daar op een positieve manier mee om. Goed van je dat je de lichtpuntjes eruit haalt en blij kunt zijn! Kop op, en houd moed!
Groetjes,
Fokelien
Inmiddels de leeftijd wetende, ben ik helemaal benieuwd hoe hij 'uit deze opdracht komt'. Is het idd al iets dat hij zelfstandig kan (zo schrijf je het nl een beetje), kan hij al zo goed stilstaan bij die gevoelens en de uiting daarvan.
Nou ja, je houdt ons vast op de hoogte ...
Oh dat is wel een lastige opdracht he, kijken naar jezelf. Maar hopelijk leert hij meer stil staan bij zijn gedrag. Ik wens jullie een fijne week toe hoor. liefs coby
Het zou voor ieder kind, en misschien ook wel voor volwassene, goed zijn om die opdracht te maken. Kijken naar jezelf en proberen om erachter te komen waarom je blij wordt van iets, of juist verdrietig...
Een mooie opdracht lijkt me.
Lieve groet, Gonne-Marieke
Heel goed denk ik deze opdracht weten waar je staat en hoe je er over denkt. Gevoel het is zo belangrijk en het doet van alles met je ik snap dat helemaal. Liefs Cristien.
Dag Gerda. Ik kende je nog niet, nu dus wel. :)))
Natuurlijk ben je blij als je kind ook blij is. Ik ben niet zo goed op de hoogte met ADHD, in de tijd dat onze kinderen opgroeiden , onze oudste is 50 kenden we dit nog niet. Ik ga me hier verder in verdiepen.
Fijne avond nog.
Een reactie posten