Half april
Juf mailt. Of we samen op gesprek willen komen. De Intern begeleider zal er ook bij zijn. Oké dit is foute boel. We hoeven nooit samen op gesprek te komen, alleen als het serieus is. En dat is het vast en zeker. Ik erger me aan het feit dat juf onduidelijk is. Ze laat me in haar mail niet weten wat ze willen bespreken. Mijn onzekerheid neemt toe. Ik wil me geen week hoeven afvragen waar het gesprek over zal gaan.
Ik bel de intern begeleider, maar krijg haar niet te pakken. Uiteraard, want ze wil natuurlijk eerst de juf spreken, voordat ze mij te woord staat. ’s Middags is ze op kantoor. Ik vraag haar waar het gesprek over gaat. Een hoop vaag gepraat is het antwoord. Zucht, hier heb ik dus niets aan en merk plompverloren op: ‘Gaat het er over dat zoonlief blijft zitten?’ ‘Ehh, ja dat willen we wel bespreken ja.’ Niet leuk om te horen natuurlijk, maar zeg ik: ‘Ik vind dat jullie daar duidelijk over moeten zijn en ons hier niet een hele week over in onzekerheid moeten laten zitten.’ De intern begeleidster begrijpt het.
We hebben een week om aan het idee te wennen en tegen de tijd dat het gesprek plaatsvindt hebben wij onze strategie al bepaald. Dat maakt het gesprek ook heel makkelijk. Het lijkt er sterk op dat zoonlief het jaar over gaat doen. Ze weten zich niet zo goed raad met zoonlief en zeker niet met de tegenstrijdige resultaten die hij heeft behaald. Wij begrijpen dat en gaan helemaal mee in hun idee, tot (naar ons idee) opluchting van juf en de IB-er. Wij willen het beste voor ons kind en als dat het beste is doen we dat.
We krijgen alle medewerking. Zowel juf als de intern begeleider denkt mee. Dat is echt ontzettend fijn! Ook wij dragen ons steentje bij om de rest van de schoolperiode voor zoonlief zo vlot mogelijk te laten verlopen. We geven wel aan dat we niet eerder een besluit nemen dan dat zoonlief de laatste citotoetsen van het schooljaar heeft gemaakt. We willen de resultaten afwachten. Tevens besluiten we dat alle cito’s buiten de klas worden afgelegd, om zo de prikkels tot het minimum te beperken.
De onderzoeken bij het onderzoekscentrum staan al gepland, maar moeten nog plaatsvinden …
12 opmerkingen:
Mijn complimenten voor hoe je het initiatief hierin naar je toe hebt getrokken. Sterkte met de komende cito!
Hoi Gerda,
Goed dat er wordt meegedacht over de manier waarop de toetsen zullen worden gedaan, maar wel erg jammer dat ze nu niet zelf even konden bedenken dat jullie je zullen afvragen waar zo´n gesprek nou over zal gaan. Dit zal niet voor het eerst zijn dat ze een gesprek hebben met ouders, dus ze weten heus wel dat ouders dan in de zenuwen zitten... Spijtig, zeer spijtig.
Ik ben benieuwd naar het vervolg, en je weet het hè, ik leef met jullie mee...
Fijne middag hoor,
Lieve groetjes,
Mirjam
Hoi lieve Gerda,
Het geeft me een heel speciaal gevoel om op deze manier een kijkje te mogen nemen in jullie leven. Het is een leven met ups en downs... Ik heb er veel bewondering voor zoals jullie ook dit pad weer bewandelen. De warmte, de liefde en het geduld komen in de verhalen goed tot uiting, maar ook de spanning en de zorgen...
Ik hoop dat wij, als lezer van deze blog, je steun en vriendschap kunnen bieden. Van mij krijg je een digitale knuffel,
Gonne-Marieke
Hey kanjertje,
Echt heel goed zoals jullie dit doen, samen!
Je hebt zoveel vragen in je gedachten en zie daar maar een weg in te vinden. Echt zo dapper hoe jullie dit doen! Lieve groetjes Cristien.
zo heb je elke keer wel wat je verwerken he,sterkte hoor.
liefs
Ze zullen weleens nare ervaringen hebben gehad van ouders die flipten als hun kind zou moeten blijven zitten. Maar ik vind dat je het goed hebt aangepakt, openheid is erg belangrijk en werkt juist vertrouwenwekkend.
Niet leuk als je jongen evt. blijft zitten, maar het gaat er toch vooral om dat hij goed in z'n vel komt te zitten!
Goed om te lezen hoe het gegaan is. Een week wachten ... veel te lang toch. Je hebt zo'n mooi schrijfstijl.
Buiten de klas cito's maken - mag dat? Dit is een belangrijk iets voor mij.
Als onderwijsmens ben ik nu heel benieuwd naar het vervolg, dat begrijp je zeker wel.
Ik vind het moedig dat je zelf de IB-er aan sprak, dit soort gesprekken wordt vaak uitgesteld omdat men zelf nog twijfelt.
Ik heb nu wel een beetje het vermoeden welke kant het op gaat, je wacht nog op de laatste toetsen...hier komt vast een verrassing om de hoek kijken!!
Ik wacht af.
Een lieve groet,
♥Eefie
Dapper dat je zelf bent gaan bellen om de inhoud van het gesprek te bepalen. Al is het natuurlijk niet leuk om te horen dat je kind misschien blijft zitten, soms is het voor het kind wel beter. Dan beheerst hij volgend jaar al een groot gedeelte van de lesstof. Maar het blijft lastig, kinderen die op welke manier dan ook buiten de "basis"boot vallen. Heel veel sterkte. Anna Marie.
Hoi Gerda,
Door jouw reactie op mijn blog kwam ik zojuist op het jouwe terecht.
Ik ben onder de indruk. Zelf ben ik vier jaar IB-er geweest, tot ik het door mijn ziekte niet meer kon volhouden. Ik zit dus vaak aan de andere kant van de tafel (ik bied ouders overigens altijd een goede stoel aan, eentje die niet wiebelt ;)).
Fijn dat het contact van jullie met school zo goed is, op die uitnodiging voor het gesprek na, waarin ze zo onduidelijk zijn over het doel ervan.
Heel veel sterkte in de zoektocht voor en met jullie zoon.
Ik lees hier graag nog eens hoe het verder is gegaan!
Lydia
Laat je niet gek maken door de school. Succes en sterkte met de onderzoeken. Blijf in jezelf en belangrijkste in je zoon geloven. Jullie kennen hem het beste. Trek bij de geringste twijfel over een uitkomst van een onderzoek direct aan de bel en vraag desnoods een second opinion aan.
Hoi ik wou je even veel succes wensen met de onderzoeken. Ik lees je berichten al een tijdje, en vind het interessant om je blog te lezen. ik geef namelijk les op speciaal onderwijs en heb behoorlijk veel kinderen met ADHD in mijn klassen.
Een fijne week gewenst! Liefs Coby
Een reactie posten