dinsdag 9 december 2014

Ik erger me mateloos

De vergadering kabbelt wat voort over dingen die mij niet echt aangaan. Ik doe me tegoed aan het speculaat op tafel en de warme thee in mijn handen en wissel zo af en toe een woord met mijn buurvrouw. Soms geven we elkaar betekende blikken van ergernis of instemming. We hebben aan het half woord genoeg.

Maar ineens verandert de sfeer en gaat het over de klas waar mijn kind in zit. Ik spits mijn oren en luister mee. In niet al te fraaie bewoordingen wordt me een indruk van de klas gegeven. Ik erger me ineens groen en geel totdat ook nog eens een moeder roept dat er allemaal ADHD-ers in die klas zitten, alsof deze opmerking iets toevoegt aan het gesprek, maar ze is er voldaan mee en daar lijkt het om te gaan.

De stoom komt uit mijn oren en de verdere vergadering zal me worst wezen. Ik ben er klaar mee en zo te zien mijn buurvrouw ook. Ohh dus ik ben niet de enige die het geen leuke discussie vindt. Ik voel me persoonlijk aangevallen, omdat het om mijn kind lijkt te gaan. Ongeacht of dat ook zo is, maar ook mijn kind heeft ADHD en ik ben er toch wat gevoelig voor.

Zou ze zelf nou in de gaten hebben wat ze allemaal precies zegt? Maar meer nog doe ik dit ook niet regelmatig? Onbewust iemand kwetsen met mijn mening of uitlatingen? Deze momenten maken me er opnieuw van bewust goed op te letten wat ik zeg en hoe ik het zeg! Ze weet denk ik niet half hoe leuk ADHD-ers zijn! Gelukkig weet ik het wel.

dinsdag 2 december 2014

Het blijft me verbazen

'Zeg, vraag jij nu ook bij de middelbare scholen hoe ze omgaan met kinderen met ADHD?' 'Nee hoor, waarom zou ik? Dezelfde vraag stel ik aan iemand met een kind met PDD-NOS en ADHD. 'Nee dat doe ik niet, dat doe ik bij de intake.' Ik val nu toch een beetje stil. 

Ben ik nou zo'n muts dat ik wil weten of middelbare scholen hier aandacht voor hebben of leg ik er teveel nadruk op? Je wilt toch weten of scholen hierop voorbereid zijn? Tuurlijk, ik begrijp best wel dat je er met een gesprek niet bent, maar in zo'n gesprek kun je een heel eind komen. Je wilt toch ook niet dat je kind om de haverklap de klas uit wordt gestuurd, omdat school niet weet dat je kind ADHD heeft, welke aanpak het beste werkt. Het wordt ook lastig, omdat zoonlief straks elk uur een andere leerkracht krijgt en die mensen de kids niet allemaal in beeld kunnen hebben. Maar het lijkt me toch fijn wanneer een school hier extra aandacht voor heeft, zonder dat een kind hier vanaf hoeft te weten. 

Tijdens een informatie avond gaven enkele scholen aan hier inderdaad aandacht voor te hebben. Toen ik met een leerkracht van een school hierover in gesprek kwam vroeg ik waarom hier niet iets dieper op was ingegaan. Nou, was het antwoord, vorig jaar hadden ze kritiek gekregen omdat ze er teveel over hadden verteld en dus hadden ze nu het hele verhaal hierover geschrapt. Oké ... beetje jammer! Brutalen hebben de halve wereld en zo ben ik dus blij dat ik er even naar heb gevraagd. Het heeft me weer nieuwe inzichten opgeleverd.

Ik vind het overigens pure luxe dat 'onze' groep acht zes!, ja je leest het goed, zes middelbare scholen bezoekt! En dan moet mijn ADHDtje gaan kiezen waar hij heen gaat. Ik had vroeger geen keus. Er was er een. Heel simpel allemaal!