vrijdag 14 september 2012

Een fout met gevolgen

Manlief belt. ‘Heb je gezien dat meester heeft gemaild?’, vraagt hij. Nee ik heb nog niets gezien. Prompt zit er een bal in mijn buik. ‘Maak je nou niet gelijk ongerust.’, zegt manlief nog, maar ik hoor het al bijna niet meer. Als ik heb opgehangen loop ik linea recta naar de pc.


Zoonlief is sinds enkele dagen onrustig op school en meester maakt zich daar wat zorgen over. Ik mail terug dat ik na schooltijd wel even naar school kom om er over te praten.  Meester antwoord meteen dat dat prima is.

Om tien voor drie stop ik met werken, mijn gedachten zijn er niet helemaal bij. Ik ruim wat op in de keuken als mijn oog valt op het lege doosje Methylfenidaat (Ritalin) dat op de plaat van het fornuis ligt. Ik kijk nog eens, want er staat iets anders op dan Methylfenidaat. Mijn hart slaat een slag over als ik lees dat op het doosje Diazepam staat. Het dringt langzaam tot me door dat ik zoonlief al drie dagen Diazepam geef in plaats van Methylfenidaat.

De Diazepam was voor de rugpijn van manlief. Maar sinds dat over is ligt het doosje met nog een paar tabletjes werkloos in de kast. Het doosje ziet er precies hetzelfde uit als het doosje van de Methylfenidaat. Het doosje is nu leeg, omdat ik het zoonlief al een paar dagen gegeven heb. Logisch dat zoonlief zei dat hij zich zo onrustig voelde …

Als ik het meester vertel is een verder gesprek niet meer noodzakelijk. Want dat is natuurlijk! We moeten er samen om lachen. ‘Ohh’, zegt meester, ‘heb ik hem voor niets zo streng toegesproken.’ Ik kan hem een hand geven, want dat heb ik ook gedaan.

De doktersassistente belt me als ik met meester aan het praten ben. De Diazepam heeft geen gevolgen voor zoonlief. Het was ook een buitengewoon lage dosis, maar je weet maar nooit. Je kunt het maar even gecheckt hebben.