maandag 9 juli 2012

Ontlading

Donderdag 5 juli 2012
Moe, we zijn allemaal moe. En dus zijn we niet het leukste, aardigste, gezelligste en meest geduldige gezin uit onze omgeving. Sterker nog we doen ons uiterste best gezellige momenten te tellen, want op dit moment zijn ze schaars.

De vakantie is begonnen wat zoveel betekent als … we kunnen alles laten varen en laten alle remmingen los. De kids kunnen niet met en niet zonder elkaar en elk futiliteitje wordt opgeblazen tot een olifant. Nu zijn olifanten omvangrijk en dus is het ienieminie probleempje ook omvangrijk om op te lossen. En nu mamalief ook moe is en moet afkicken van de stess van afgelopen maanden behoort het oplossen van problemen niet tot mijn favorieten. Sterker nog, het staat onder aan mijn to do lijstje.

Maar leuk of niet de teugels moeten strak worden aangetrokken, te beginnen met een dagoverzicht zodat de kids precies weten waar ze aan toe zijn en niet de hele dag door vragen wanneer de schermpjes, welke dat ook moge zijn, aan mogen. Dat werkt uitstekend!



Maandag 9 juli 2012
De rust is weergekeerd. Heel langzaam loopt de stress uit de te strak opgeblazen ballonnetjes van de kinderen (en mij). Er is nog geen onvertogen woord gevallen! Het is echt gezellig in huis! De vakantie is begonnen …

De Ritalin ligt vanaf dag een van de vakantie in de kast. De hele vakantie neemt zoonlief geen pilletje in. We willen zien wat dat doet mijn zijn tikken en … willen graag dat zoonlief bij eet. En dat doet hij, gebunkerd dat er wordt!!

maandag 2 juli 2012

Een dag later ...

Ja dat klopt, zoonlief heeft een allerliefste en geweldig fijne juf en nee dat is niet overdreven.
De verstandhouding met juf is goed, meer dan goed zelfs. Zij zegt wat zij vindt, ik zeg wat ik vind en zo delen we elkaars ervaringen. Twee weten er meer dan een!

Maar ik was teleurgesteld en behoorlijk ook. Mijn achting voor juf was en is nog steeds hetzelfde ondanks dat er iets is gebeurd dat ik zelf graag anders zou hebben zien gaan.

Met lood in mijn schoenen ging ik de volgende dag al vroeg naar school. Ik wilde het haar graag vertellen en snel ook, dan was dat ook maar weer van mijn hart. Maar dat vind ik best moeilijk, want iets dat goed is zie ik niet graag gebroken. 

Ze had gelukkig even tijd. Ik vertelde haar mijn teleurstelling en mijn angst voor pestgedrag van andere kinderen. En ook dat ik het jammer vond dat ze alleen de etiketkinderen heeft genoemd die iets hebben, terwijl  iedereen z’n eigenaardigheden heeft. Iedereen heeft wel iets.

Ze begreep het, ze begreep het heel goed en haar gezicht werd lichtelijk rood. Toen ze het eenmaal naar het groepje kinderen had uitgesproken voelde ze al dat ze dat misschien niet had moeten vertellen. Ze probeerde het nader uit te leggen en daarna gauw op iets anders over te gaan. Maar zoonlief had de boodschap zeer goed begrepen.

We hebben een traan gelaten en zijn met een lach uit elkaar gegaan. Soms gebeuren dit soort dingen, zonder dat elkaar kwalijk te nemen. Ik heb op haar hart gedrukt dat ze een kanjer is! En dat we niet boos zijn, maar even onze teleurstelling hierover kwijt wilden.

We gaan nog lekker een jaar verder samen, want volgend schooljaar heeft zoonlief nummer twee het geluk les van haar te krijgen. En blij dat ik daarmee ben!!!

PS. Zoonlief is er, na die ene keer, verder niet meer op teruggekomen. Wij ook niet totdat het vakantie is en we in alle rust het hier met hem over kunnen hebben.