Zet drie ADHD-pubers-in-wording in een ruimte en hebt een hoop ... herrie. Want zachtjes praten is er eigenlijk niet bij. Alledrie willen ze wat zeggen en snel ook. Alle drie denken ze snel maar komen de gedachten die ze hebben er niet altijd even snel uit. Dat worden dus een hoop ehs en ahs en lekker schreeuwen, want als je teveel ehs en ahs zegt duurt het te lang voor de ander en gaat die ermee vandoor. Dat wordt niet altijd gepikt en als je nou net even wat harder praat dan de ander krijg je de aandacht wellicht weer terug. En op deze leeftijd ben je het natuurlijk niet altijd met elkaar eens en wordt er volop geredetwist, wat ook met een hoop geluid gepaard gaat.
Maar deze herrie is niet altijd kommer en kwel. Het is een genot om naar de kijken. Deze mannen zijn vooral spontaan, vrolijk en gehaaid en houden elkaar scherp. Tuurlijk als je een hele middag met deze jongens, die een plek in de wereld aan het ontdekken zijn en in willen nemen, in een ruimte zit is het een verademing als ze weer uiteen gaan. En dat is maar goed ook, kunnen die hoofden weer even leeg worden ... en is er weer ruimte voor iets nieuws wat ongetwijfeld hun aandacht zal trekken.
1 opmerking:
Dan lijkt het me dat ze zelf ook weer moeten uitrusten na zo'n aantal uurtjes... wel heel leuk dat ze met elkaar overweg kunnen...
Ik wens je een heel fijne avond,
Liefs,
Mirjam
Een reactie posten