Niet meer gewend

Het is vakantie (eigenlijk is deze al bijna weer voorbij) en dus blijft de medicatie van zoonlief in de kast. Dat is toch wel even wennen, want wat onderdrukt werd door de medicatie komt nu ten volle naar voren.

Is dat zo erg dan? Nou eigenlijk niet, maar soms wel lastig. Kan hij met de medicatie alles prima onthouden, nu moet ik meer dan eens aan zoonlief vertellen wat hij ook alweer zou doen. Zijn drempeltje tot frustratie is tot vlak boven het nulpunt gedaald en ook geeft hij veel sneller op dan wanneer hij medicatie zou gebruiken. Zijn volumeknopje is volledig zoek en dus helpen wij hem er zo'n beetje dagelijks aan herinneren dat hij alleen tegen ons praat en niet de hele buurt hoeft mee te genieten. Uiteraard is ook alles veel sneller saaaaaaiiiiiiiii!!! En wat dacht je van keuzes maken, bijna een onmogelijke opgave als hij moet kiezen uit meer dan twee mogelijkheden. Een boek lezen is een ware kwelling, maar hij doet het toch maar (toegegeven onder enige dwang)!

Maar zijn spontaniteit is geweldig! Hij kan lachen, gieren, brullen, is meelevend, kan zomaar zeggen dat hij van me houdt en geeft me er dan gelijk een dikke omhelzing bij. Het maakt hierbij niet uit wie erbij is. Hij eet weer lekker veel en komt zo aan groeien toe. Sociaal, emotioneel is hij erg ver en een echte kanjer. Voelt de dingen ontzettend goed aan en weet dat goed te omschrijven! En grappen maken is een van zijn specialiteiten.

Straks is het weer zo ver dan gaat hij weer Methylfenidaat (Ritalin) gebruiken. Onnodig? Nee, voor zoonlief een prachtig hulpmiddel om hem te helpen concentreren en te leren op school!