Citaat:
‘Adhd is géén ziekte,
het is een definitie van problematisch en hyperactief gedrag. Kinderen meteen
na de diagnose medicijnen geven is niet nodig en eerder het resultaat van de
kwalijke rol die de farmacie speelt door adhd weg te zetten als een
neurobiologische hersenziekte.
Erkenning
Volgens Batstra wordt
na de diagnose veel te snel begonnen met medicatie. “Dat zou je pas in laatste instantie
moeten doen. Begin met ouders en leerkrachten erkenning en hulp te geven. Hiermee
valt veel te winnen bij deze kinderen, die ongelofelijk veel van hun opvoeders
kunnen vragen. uit onderzoek blijkt dat als je begint met een oudercursus,
kinderen uiteindelijk geen of een veel lagere dosis medicijnen nodig hebben.
Behandeling hoort in eerste instantie thuis bij gedragsdeskundigen zoals
(ortho)pedagogen en psychologenen niet bij de psychiater. Toch belanden negen
van de tien kinderen bij de psychiater, waardoor het medicijngebruik
explodeert. ‘
(geschreven door Arianne
Mantel)
Ik heb dit artikel twee keer moeten lezen, want ik vond het
niet helemaal passen in mijn beeldvorming over Adhd. Uit dit artikel blijkt dat
uit onderzoek is gebleken dat je eerst een oudercursus moet volgen, waardoor
kinderen uiteindelijk geen of een veel lagere dosis medicijnen nodig hebben.
Vraag is wel. Wat is dat voor oudercursus? Wordt hierin het
kind betrokken? Gaat het om de bewustwording bij ouders wat Adhd precies
inhoud? Is in het onderzoek ook meegenomen dat ouders vaak al jaren bezig zijn
met hun kind dat ‘net even anders is dan andere kinderen’? Logisch dat ouders
graag naar een medicijn grijpen als dat gedeeltelijk de problemen oplost!
De oudercursus die wij bij de psycholoog kregen was ronduit slap
te noemen. Wij hadden ons al aardig verdiept in Adhd dus veel nieuwe dingen
hoorden wij niet.
Ik vind het erg makkelijk om te zeggen dat adhd bij
psychologen en (ortho)pedagogen thuishoort. Ik heb zelf mogen ervaren dat psychologen prima begeleiding bieden, maar ook
dat als het aan hen ligt zoonlief nog
velerlei cursussen zou kunnen gaan volgen daar. Kortom als ik niet uitkijk
hebben we een abonnement. Wat kost dat eigenlijk? Zijn de kosten van
medicijngebruik en ouderbegeleiding en psychologische begeleiding ook naast
elkaar gelegd?
Daarnaast zie ik dat de psychiater verder kijkt dan alleen
mijn kind met Adhd en niet zomaar ‘wat’ voorschrijft. Daarbij wordt vertelt dat,
naarmate zoonlief ouder wordt, hij ook mogelijk meer met zijn Adhd weet om te
gaan, waardoor medicatie afneemt. Het hoeft niet te betekenen dat zoonlief altijd
medicatie moet blijven slikken.
Wij hebben destijds duidelijke instructies gekregen hoe we
het beste met de medicatie voor onze zoon om konden gaan. Hebben we vragen? We
kunnen altijd bellen! We hebben mogen
ervaren dat bij het instituut (waar alle kennis bij elkaar zit zoals psychiater,
psychologen, etc.) een grote schat aan ervaring rondloopt. De lijntjes kort
zijn! Meer nog dan het instituut (met psychologen en (ortho)pedagogen) waar
zoonlief getest is en cursussen heeft gevolgd.
Kortom kennis samenbundelen stelt ik voor! Alles onder een
dak! Korte lijnen zodat snel gecommuniceerd kan worden.
9 opmerkingen:
Ooit dacht ik het ook niet goed gedaan te hebben tijdens de opvoeding van mijn zoon. Hij heeft pdd-nos en ik had zomaar het idee dat de opvoeding daar wel verandering in zou hebben kunnen brengen. Totdat een orthopedagoog, waar Jan getest was heel duidelijk tegen mij zei:" Dat mocht je willen, dan was er nog iets aan te doen geweest." Dat opende mijn ogen. Ik denk dat er d.m.v. structuur zeker wel meer uit deze kinderen te halen valt, om de doodeenvoudige reden dat ze dan wat meer overzicht hebben en beter kunnen functioneren... maar laten we ons als ouders alstjeblieft niet gek laten maken door buitenstaanders die ervoor gestudeerd hebben maar er zelf geen dagelijkse ervaring mee hebben!! Ik stoot misschien met deze reactie de beroepsgroep tegen het hoofd, helpt misschien een beetje dat onze eigen dochter ook aan het studeren is om er ééntje te worden :o
Lastig stukje zeg, maar ik ben het helemaal met jou eens!
Helemaal met je eens! Samenwerking en een goede psychiater die verder kijkt dan alleen medicijnen uitschrijven! Wij hebben gelukkig met onze dochter hele goede ervaringen met medicatie.
Maar veel weerstand van mensen die uit de omgeving snel oordelen dat ritalin slecht is e.d. voor nu hebben wij erg goede ervaringen er mee.
Man slikt het ook en het is een wereld van verschil als hij ze wel of niet in neemt. Het geeft hem in ieder geval veel rust als hij de medicatie inneemt.
Groetjes Caro
Blijft allemaal heel erg ingewikkeld en dan komt daar nog bij: geen kind is hetzelfde. Erg makkelijk als je ze allemaal onder één noemer kunt plaatsen.
En is het ook niet zo dat het in Amerika nogal 'hip' is als je kind bij de psycholoog loopt?
Alles heeft zijn voors en tegens, volgens mij, maar ik ben het met je eens dat de juiste combinatie de beste oplossing is...
Ik wens je nog een heel fijne middag,
Lieve groet,
Mirjam
Tja, de titel psycholoog of psychiater alleen zegt ook niet alles. De mens erachter is wel zo belangrijk. Het gaat erom dat je samen tot goede afwegingen komt en zo te zien is dat bij jullie het geval. Gelukkig maar.
Groetjes, Mirthe
Niet iedereen kan zomaar een adhd onderzoek doen. Niet iedreen heeft dezelfde visie op ADHD, dat blijkt. Zonder criteria DSM-IV zal het niet lukken.
Wij hebben een opvoedcursus gedaan, gericht op het opvoeden van kinderen met ADHD/autisme. Veel van geleerd. Vooral onze kennis ging met sprongen vooruit toen en we kwamen meer op één lijn te zitten en leerden allelei tips en trucs. Niets mis mee, mits het gegeven wordt door een goede therapeut met veel kennis van zaken.
Wat een prachtig blog. Ik ben het met je eens.
Kijk naar je kind, leer van je kind. En vertrouw vooral op je gevoel. Dat is nog het beste kompas, weet ik uit ervaring ;-)
Groetjes
Odette
Inderdaad vertrouw op je eigen gevoel en vaar je eigen koers.
Geen kind is hetzelfde, geen ouder is hetzelfde :-)
Mooie blog ...
Fijne avond !!! Groetjezz lfs mij
Gerda ik heb nog lang niet alle je blogs gelezen ben ergens in 2012. Het onderwerp adha heeft absoluut mijn aandacht. Ooit (23 jaar geleden) stelde een kinderpsycjiater mij ook voor de keus om mijn oudste zoon ritalin te geven. Ik heb geweigerd. Ja mijn zoon was een heel druk mannetje. Het leken wel drie kinderen tegelijk. Daarnaast was hij ook heel intelligent plus een sterke wil. Op een stoel blijven zitten was onmogelijk, maar hoewel hij ogenschijnlijk helemaal niet oplette pikte hij toch de leerstof op.
Hij is ongeveer drie jaar in analyse geweest. Ik heb veel met voeding gedaan ( geen drop, geen snoep, geen pepermunt of kauwgum) Hij was duidelijk overgevoelig voor acetylsalicylzuur (aspirine) en aanverwante stoffen. Traktatie was eigenlijk alleen naturel chips.
Het is een hele opgaaf om zo'n kind groot te krijgen, maar het is gelukt. Hij is inmiddels dertig jaar. Heeft gestudeerd, en is gepromoveerd, getrouwd en wordt eerdaags vader.
Een wetenschappelijk onderzoek naar het voorschrijven van ritalin neem ik erg serieus. Persoonlijk heb ik ook mijn twijfels hierover. Ritalin is een drug en dat is niet niks. Ik kan me voorstellen dat het voor ouders met kinderen die wel de keus gemaakt hebben voor ritalin erg verwarrend is, maar er zijn altijd verschillende zijden die belicht moeten worden.
Ik blijf je volgen! Hoop dat uiteindelijk net zoals hier alles op zijn pootjes terecht komt!
Een reactie posten