Dat had hij namelijk van juf gehoord. Juf had aan een
groepje kinderen, die elkaar nogal eens plagen, verteld dat zoonlief adhd
heeft, wat betekent: alle dagen heel druk. En zo vertelde zoonlief het ook aan
manlief.
Mijn maag kneep zich samen toen ik het van manlief hoorde. Ik
was echt pissig op de juf. Hoe kon juf dat nou doen? Dat is onze taak en onze
verantwoordelijkheid. Wij willen zoonlief zo graag nog even beschermen tegen de
grote boze buitenwereld. We wilden nog even wacht … nog een paar dagen tot de
zomervakantie, want in de zomervakantie zouden wij het hem vertellen.
Een traan van onmacht en boosheid verlaat mijn ooghoek. Want
wie zegt dat zoonlief hier niet mee wordt geplaagd? Dat is mijn grote zorg. Dat
hij niet is opgewassen tegen kinderen die hier misbruik van maken. Heet dit nou loslaten en vertrouwen hebben in
de enorme kwaliteiten van mijn kind? Hij heeft toch echt een hele hoop van ons
beiden. En wij hebben het ook gered.
Misschien heeft dit wel zo moeten zijn. Is het minder
beladen, dan wanneer wij het zouden hebben verteld. Deze onzekere moeder moet ook vertrouwen leren hebben.
8 opmerkingen:
Hoi Gerda,
Voor de eerste keer lees ik een blogje van je. Gelijk denk ik terug aan een kinderfeestje van onze 11 jarige dochter, nu 2 weken geleden.
Die middag(voorafgaand aan het feestje) had een klasgenootje van onze dochter een spreekbeurt gehouden over ADHD. Ik begreep dat het voor haar heel spannend was om dat te doen, ze had nl op de lijst waar je je onderwerp voor de spreekbeurt moet noteren, een heel ander onderwerp geschreven.
Maar in overleg met de Intern Begeleider van school had ze ervoor gekozen haar klasgenootjes te vertellen over (haar) ADHD.
De kinderen zitten die avond bij ons in de keuken poffertjes te eten. Ineens zegt 1 van de kinderen: Wie wist er zonder de spreekbeurt nog niet dat Jessica ADHD had? Jessica kleurde diep rood en ik zag dat ze er heel onzeker van werd. Op de vraag van het kind gingen alle vingers in de lucht, iedereen had blijkbaar al aan Jessica gemerkt dat zij ADHD had. Ik zeg er direct overheen: En wie vindt het knap van Jessica om hier een spreekbeurt over te houden? Opnieuw gingen alle vingers in de lucht en ontspande Jessica.
Ik begrijp van mijn dochter dat het momenteel in de klas voor Jessica gemakkelijker is nu de kinderen (officieel) weten wat er met haar is. Net zoals een slechthorend kind extra hulp nodig heeft, zo heeft Jessica ook extra ondersteuning nodig.
Ik hoop voor jou/jullie dat het met jullie zoon ook zo werken zal.
Groeten van Marijke
Zo zeg, echt wel heel fout. Ik begrijp je woede en tranen. Dit wil je voorkomen, toch. Even met juf over hebben?? Maar anderzijds, wat je zegt: nu kwam het misschien wel minder beladen over als dat je er speciaal voor gaat zitten. Zo'n spreekbeurt als hierboven doet het meestal erg goed. Idee voor volgend schooljaar??
Hallo Gerda,
Misschien inderdaad wat minder beladen. Maar toch blijft het bitter dat dit zo is gegaan. Juf had even met jullie moeten overleggen, alvorens het zo in de klas mee te delen. Ik dacht dat jullie steeds goed contact hadden met juf over dit onderwerp. Maar goed, je kunt het niet meer terugdraaien. Misschien wordt het nog een keer besproken in de klas en dan is er tijdens de zomervakantie tijd om het te laten bezinken, zodat het al oud nieuws is tegen de tijd dat je zoon weer naar school gaat...
Ik wens je een heel fijn weekend, met prachtig mooi weer,
Lieve groet,
Mirjam
tja, als het anders loopt dan verwacht is er in eerste instantie die woede natuurlijk! maar, misschien is het niet slecht dat de klasgenootjes het via de juf vernamen, van zo iemand accepteren ze dat en begrijpen het misschien beter. Ik denk ook dat je voor openheid moet gaan, en zo'n spreekbeurt zoals Marijke's dochter lijkt me echt een heel goed idee. Volgend schooljaar misschien? Prettige vakantie en warme groet, Hilde
Hoihoi,
moeilijk is dat he, in zo'n schuitje zitten... bij onze Menno is/was het ook afwegen wanneer en hoe we zoiets vertellen. Echt snappen doet hij die term niet. We omschrijven het meer. En ook de juf weet het richting de kinderen goed te verwoorden. Tot nu toe begrijpen ze het, maar ja, wanneer slaat zoiets om in plagen/pesten? Ik weet het niet, en ben ook bezorgd, net als jij. Ook hou ik me voor: geen zorgen voor morgen, vandaag bieden we nu het hoofd aan alles. Sterkte ermee!
Oei, dat is erg vervelend! Je kunt het niet meer terugdraaien. maar hoe heeft je zoon het zelf dan opgepakt? Daar ben ik heel benieuwd naar....
Nu kunnen jullie er met hem over praten, als hij dat wil. Maar, ik snap je boosheid, dit had je niet gewild...Het beste ermee joh!
het is nu al zo gebeurd en je kan er niets meer aan doen. Ik zou er wel nog met de juf over praten om het thema af te sluiten. Groetjes Dietmut
Mijn zoon van 11 heeft ook ADHD en mijn ervaring is om juist je kind er bij te betrekken.
Anders voelen ze zich buitengesloten wat weer averechts zal gaan werken.
Een kind kan meer verwerken dan wij denken en zeker een kind met ADHD moet niet buitengesloten worden .
Neemt zeer zeker niet weg dat JUF buiten haar boekje is gegaan door dit naar buiten te brengen.
Een reactie posten