dinsdag 8 september 2015

Driekwart jaar geleden

We zijn inmiddels driekwart jaar verder ... In die tijd had ik genoeg op kunnen schrijven om te delen met mensen met dezelfde gedachten en problemen. Om de herkenbaarheid te vergroten en een glimlach op je gezicht te toveren. Het is zo verrekte moeilijk aan anderen uit te leggen hoe je leven met een kind met adhd er uit ziet. Dat het wel degelijk anders verloopt dan mensen verwachten. Het gezapige leventje is vaak minder gezapig dan men denkt. Je hebt toch een ontzettend leuk, hartelijk, spontaan en lief kind. Beetje druk en praat hard, maar verder, wat is het toch een heerlijk joch! En dat is ook zo!

Maar de tijd van 'naar welke school ga ik', de 'echte' CITO, het afscheid nemen van groep acht en je voorbereiden op het voortgezet onderwijs is een periode waarin veel gevraagd wordt van ons mannetje. Hij heeft zich er buitengewoon goed doorheen geslagen, maar het vraagt aanpassingsvermogen van het hele gezin. Want stuiteren heeft effect op iedereen. Iedereen ziet het en iedereen gaat er in mee. Totdat de koek op is ... :)

We zijn stuiterend van het besluit over de nieuwe school naar de CITO gegaan, van de musical naar het verrassingsafscheid door de ouders tot aan het werkelijke afscheid nemen van school.

De zomervakantie besteedt aan het voorbereiden op het voortgezet onderwijs. De laatste week was erg moeilijk voor hem. Moeilijk slapen met een hoofd vol van ... wat staat me te wachten.

Een goede voorbereiding is het halve werk:
  1. heeft de school een pluspunt? Een zorglokaal waar je kind met adhd etc. altijd terecht kan.
  2. welke aandacht krijgt mijn kind? Zoals, welke voorzieningen zijn er? Kunnen de toetsen buiten de klas worden gemaakt, wordt bij huiswerk geholpen? Kan een kind de dag starten op het pluspunt. Kan mijn kind pauze houden in het pluspunt.
  3. een gesprek aangaan met de zorgcoördinator en duidelijk aangeven welke voorzieningen je kind nodig heeft. Daar ga je samen naar op zoek. In ons geval krijgt zoonlief een keer in de drie weken een gesprek met de zorgcoördinator. De cijfers worden goed in de gaten gehouden om te zien welke voorzieningen mijn kind mogelijk nog meer nodig heeft.
  4. korte lijntjes met het onderwijs zijn heel goed. Kijk goed of de school die korte lijntjes ook hanteert.
  5. wat ook helpt is dat een klas niet te groot is. 
Wat ook belangrijk is, is dat je kind zijn/haar hoofd kan leegmaken. Dat kan door veel te bewegen. In ons geval moet ons kind veel fietsen. Zijn hoofd is al leeg zodra hij na een uur fietsen weer thuis komt. Zo begint hij dus ook ...

2 opmerkingen:

Mirjam zei

Dapper hoor, zo'n groot avontuur te beginnen. Ik weet, elk kind moet er aan geloven, maar het is niet voor elk kind zo 'groot'.
Fijn dat er zulke goede communicatie is met de school.
Veel sterkte en succes voor jullie allemaal.
Liefs,
Mirjam

Aritha Vermeulen zei

Spannend allemaal. Maar ik vind het echt fijn dat je er weer over probeert te schrijven