donderdag 22 december 2011

Als ik dezelfde dag nog juf spreek vertelt ze dat zoonlief moeite had met zijn dictee. Het wilde hem niet lukken en dus gooide zoonlief het bijltje er maar bij neer. Na twee regels dictee ging het al verkeerd. Hij vergat een hoofdletter en bij de volgende zin weer. Voor zoonlief voldoende reden om van slag te raken en er verder maar met de pet naar te gooien. Grote letters schrijven en boos reageren.
Juf, geweldig als ze is, gaf zoonlief nog een kans door hem later nog wat opnieuw te laten schrijven. Het koste zoonlief de nodige moeite maar hij heeft het wel gedaan. Natuurlijk niet van harte, want zijn humeur was nog steeds beneden het nulpunt. Hij heeft behoorlijk wat tijd nodig om over dit soort momenten heen te komen.

Met een bezwaard hart ben ik naar huis gegaan. Wat moet ik doen? Zoonlief hiermee confronteren? Het maar laten begaan, want het is op school gebeurd. Of hem uitvoerig vragen waarom het zo gelopen is, zoals het gelopen is. Ik besluit het laatste te doen. Ik wíl weten wat er door hem heen gaat als dit gebeurd. Ik wil hem helpen.

Het kost me veel moeite uit hem te krijgen waarom hij zo boos wordt als hij een fout maakt. Hij is bang dat hij een onvoldoende haalt! De juf mag van zijn angst niet weten, want stel dat ze het aan de klas verteld. Die zal hem vast uitlachen.

Ik hou hem strak in mijn armen en troost hem. Vraag hem hoe hij denkt dat we dit kunnen oplossen. Hij zal het de volgende keer proberen tegen de juf zeggen als het niet wil lukken. ‘Hoe voelt dat?’, vraag ik? Dat voelt goed. ‘Lucht het je op?’ Ja hij wordt er blij van.

Vanochtend is zoonlief naar de juf gegaan met de vraag of hij zijn dictee opnieuw mocht doen. En? Dat mocht! Hij mocht laten zien dat hij ook een dictee kon doen, zonder boos te worden. Wat een juf! Om te koesteren of niet dan?!

12 opmerkingen:

Puck zei

En of!!! Een grootste juf!!! Goed dat je toch met hem bent wezen praten... Ook goed voor jezelf, want jij zit er ook mee in je maag. Het mooiste is, dat hij het heeft verteld... ook dat hij eigenlijk bang is en hij heeft nu wat handvatten gekregen als hij het gevoel weer voelt opborrelen.

En het superst is, dat hij naar de juf is gelopen om te vragen of het dictee over mocht... dat ís een grote stap hoor. Grote pluim voor de juf en een héle grote pluim voor je zoon!!

Mirjam zei

Hoi Gerda,
Deze juf is er duidelijk een uit duizenden. Zij voelt je zoon volgens mij heel erg goed aan.
Het ergste is dat je kind bang is, en dat jij er niets aan kunt doen. Gelukkig heb jij je gesprek met hem gehad en dat heeft hem zijn angst doen vergeten. Wat ben je een geweldige moeder... je bent er gewoon voor hem, daar gaat het om...
Lieve groet,
Mirjam

Anoniem zei

Wat een lief moment dat hij jou toch zijn vertrouwen gaf. Eigenlijk een heel kwetsbaar jongetje

Aline zei

Ja zou ik maar wel even doen ja, deze juf koesteren. Extra mooie kerstkaart misschien?? :-)
Heerlijk zeg dat ze zo reageert. En je zoon dan! Heel knap om te vragen of hij het dictee nog eens mocht doen. Super!

Anita zei

Een begripvolle juf is zo belangrijk !!!
Dit dictee leverde vast een dikke voldoende ;-)

Trudy zei

Maar ook een moeder om te koesteren! Mooi hoe je dat hebt opgelosd zeg!

Anoniem zei

Wat doe je dit toch goed, hij leert er zo van om er over te praten eerst met zijn moeder en dan met juf. Zo leert hij er mee om te gaan, iets wat hem rust geeft en zeker ook voldoening omdat het later wel lukt. Wat is het toch een kanjer die zoon je...en dat dank zei een lieve moeder die dit zo goed opvangt.

Lieve groetjes Cristien.

Elisabeth zei

Wat mooi om te lezen.Zo goed je dit opgelost hebt en ook zijn juf is geweldig.Mijn oudste Kleinzoon heeft/had ook ADHD.Dank je wel voor je reactie bij mij.Ik wens jou en je gezin heel mooie feestdagen
Groetjes Elisabeth

Anoniem zei

Ja, dit is zeker een Juf om te koesteren.
Ze krijgt een persoonlijk voetstukje ;)
Ik weet ook hoe het anders kan, om dit te lezen is dan een verademing!
Maar vlak jezelf ook niet uit hoor, jij bent een schat van een moeder!!!!

Een lieve groet,
Gonne-Marieke

De Theemuts zei

wat fijn zeg!

liefs coby

Fokelien zei

zeker weten, wat een lieve juf! Fijn dat het kan. Zo zie je maar weer, eerlijk zeggen en moed tonen. Maar dat is zoooo moeilijk voor die kinderen! Hier is ook die faalangst helaas. Lastig om erachter te komen, en lastig om het eruit te krijgen! Sterkte!

Anne-Marie zei

Hoi Gerda, wat een goede samenwerking zo met elkaar. Wat fijn dat je zoon ook kan vertellen wat hij voelt en dat je op deze manier kan helpen. Hier hetzelfde, maar oh wat is het soms moeilijk (wel of niet doorvragen, wat is het goede moment hiervoor enz). Groetjes, Anne-Marie